Interface creation/pl

Wprowadzenie

Zaawansowani użytkownicy mają możliwość tworzenia interfejsu, aby pomóc wytwarzać złożone narzędzia dla ich niestandardowych dodatków, takie jak makrodefinicje lub pełne środowiska pracy.

Interfejs jest tworzony przy użyciu biblioteki PySide, która umożliwia korzystanie z Qt w środowisku Python.

Dwie ogólne metody tworzenia interfejsów, poprzez włączenie interfejsu do pliku Python lub poprzez użycie plików .ui.

Opis

Istnieją zazwyczaj dwa sposoby tworzenia interfejsu za pomocą PySide.

Interfejs w pliku .ui

W tej metodzie interfejs jest zdefiniowany w pliku .ui (dokument XML, który definiuje strukturę interfejsu), który jest następnie importowany do kodu Python, który go używa. Jest to zalecane podejście.

• Pozwala programiście pracować z interfejsem graficznym oddzielnie od logiki, która będzie z niego korzystać.
• Pozwala to każdemu spojrzeć na sam interfejs, czyli plik .ui, bez konieczności uruchamiania kodu Python.
• Plik .ui może być zaprojektowany przez każdego bez wiedzy programistycznej.
• Interfejs .ui może być używany w samodzielnym oknie (modalnym) lub w oknie osadzonym (niemodalnym), dlatego ta metoda jest idealna do tworzenia niestandardowych paneli zadań.
• Ponieważ plik .ui opisuje tylko "wygląd" interfejsu, nie musi być powiązany z konkretnym językiem programowania; może być używany zarówno w Python, jak i w kodzie C++.

Interfejs w całości w kodzie Python

W tej metodzie cały interfejs jest definiowany przez kilka wywołań środowiska Python.

• Jest to starszy sposób pracy z interfejsem.
• Metoda ta tworzy bardzo rozwlekły kod, ponieważ wiele szczegółów interfejsu musi zostać określonych ręcznie.
• Nie jest łatwo oddzielić interfejs od logiki, która używa tego kodu, co oznacza, że użytkownik musiałby uruchomić plik Python w odpowiednim kontekście, aby zobaczyć, jak wyglądałby interfejs.
• Ta metoda ma tę zaletę, że kilka interfejsów może być zawartych w jednym dokumencie, kosztem tego, że plik jest bardzo duży.
• Ta metoda jest zalecana tylko dla małych interfejsów, które nie definiują więcej niż kilka widżetów, na przykład w makrodefinicjach.

Przykłady tej metody można znaleźć w Tworzenie interfejsu całkowicie w kodzie Python.